Steeds vaker hoor ik geluiden uit de filantropie dat de sector ‘dichtgetimmerd’ wordt. Steeds meer fondsen verruilen vrije bestedingsruimte voor strak gedefinieerde en geprogrammeerde aandachtsgebieden en thema’s. Maatschappelijke organisaties krijgen dan te horen: ‘je doet goed werk, heel aansprekend en vooruitstrevend, maar bij onze prioriteiten past het helaas niet.’ Wat is er aan de hand en is hier iets aan te doen?