Terwijl veel filantropische organisaties meer sprinters zijn die zoeken naar oplossingen voor de korte termijn (bijvoorbeeld: ‘hoe werf ik meer fondsen’), zijn onderzoekers meer de marathonlopers voor de algemene toepasbaarheid. Dat laatste telt vooral zwaar om als wetenschapper in toptijdschriften te worden gepubliceerd, en daar worden ze mede op afgerekend. En eerlijk is eerlijk: de inkomsten uit onderzoek in opdracht zijn hard nodig om de academische eindjes aan elkaar te knopen. Op de universiteit is Schraalhans doorgaans soeverein keukenmeester. Shall the twain ever meet?