Vorige week is de Actie Kerkbalans weer van start gegaan, de geldinzamelingsactie van de kerken in Nederland. Jaarlijks levert deze grootste fondswervingsactie van Nederland ongeveer 250 miljoen euro op. Maar de totale opbrengsten blijven dalen. Die tendens was bij RKK al langere tijd zichtbaar, maar de van oudsher geefvastere protestanten (PKN) duiken nu ook significant in de min. De daling van de opbrengsten van Kerkbalans is vooral een gevolg van een teruggang van het aantal leden van de kerkgenootschappen. De gemiddelde bijdrage per lid blijft stabiel (RKK) of neemt nog steeds toe (PKN) maar door de ontkerkelijking nemen de totale inkomsten af. De kerken proberen nu het tij te keren met een intensivering van de lokale aanpak. Die kan mogelijk leiden tot een tijdelijk halt aan de teruggang, maar lost niet het kernprobleem op van elke inzamelingsactie: als er geen draagvlak is, kun je werven tot je een ons weegt. De kerk als goed doel: in sommige kringen staat dit gelijk aan blasfemie, maar aan de harde realiteit doet het niets af. Naast een pipe end-solution (slimmer fondsenwerven), ligt er voor de traditionele kerken in Nederland al vanaf de jaren zestig een veel zwaardere opdracht om te ‘herwortelen’. Dat is niet bij voorbaat een kansloze missie. De behoefte aan zingeving, spiritualiteit en verbondenheid is ook in onze postmodernistische, multiculturele samenleving nog springlevend. Een oude boodschap voor een nieuwe tijd: geld volgt draagvlak.
nl
