Vanaf begin 2006 schreef ir. Han A. Schuringa jr. wekelijks columns voor Filantropie Magazine, Filanthropium Journaal, en sinds kort voor De Dikke Blauwe Journaal, het opinieblad voor bestuurders in de filantropiesector. Daarin observeert de gepensioneerde oud-PTT’er pijnlijk precies de discrepantie tussen filantropische droom en daad, met een intense afkeer van gladde mooidoenerij voor eigen gewin.
Schuringa zorgt door zijn militante benadering voor een schisma bij de DDB-leden: het is dolle haat of onbegrensde liefde. De afwezigheid van elk respect voor de bewoners van ‘Het Land van Goed Doen’, het gebruik van zedenschendende taal, alsmede de tomeloze drift tot beledigen, maken van Han Schuringa de meest omstreden filantropie-columnist van Nederland.
Zijn leven (zeer beknopte versie)
Schuringa is gepensioneerd oud-Hoofd Groot Onderhoud van de voormalige PTT en reeds 40 jaar voorzitter van de Speeltuinvereniging Oosterzaan, waarvan de laatste 15 jaar geroyeerd. Als enige rechtmatige uitvinder van de klapschaats procedeert hij al ruim zestien jaar met zowel TNO als schaatsfabrikant Viking om zijn recht te halen.
Al zijn vakanties besteedt hij aan het onderhoud van zijn modelspoorbaan. Schuringa twittert jaarlijks 1x op www.twitter.com/hanschuringa en blogt via http://schuringablog.blogspot.nl/
Tevens is hij oprichter van diverse filantropische Fondsen, waaronder Stichting Baanspoor Vrij Baan. Met de Belastingdienst voert hij al een jarenlange strijd om zijn stichting als ANBI erkend te krijgen. De fiscus meent volgens Schuringa echter geheel ten onrechte dat zijn statutaire doelstelling ‘de popularisering van modelspoorbouw voor mensen met pleinvrees in Amsterdam-Noord’ niet het algemeen nut dient.
Schuringa is op dit moment de enige beneficiant van zijn stichting, nadat hij zijn broer Lloyd uit het bestuur had verwijderd. Lloyd is volgens de ingenieur met de lelijkste vrouw van het westelijk halfrond getrouwd en 'heeft bij haar twee dito kinderen weten te verwekken'.
De recente onmin met zijn broer vloeit voort uit een beschuldiging: volgens Lloyd zou Schuringa een waxinelichthouder hebben gegooid naar prof. Theo Schuyt, terwijl dat volgens de ingenieur precies andersom was.
Veel vragen krijgt Schuringa over de kenmerkende bruine papieren zak die hij buitenshuis over zijn hoofd draag. Intimi weten dat dit een gevolg is van zijn existentiële pleinvrees, die hem in 1996 dwong met vervroegd pensioen te gaan. Nu weet u het ook.
De Dikke Blauwe