Wenkend perspectief

De Rotterdamse PvdA-wethouder Dominic Schrijer was twee jaar geleden te gast tijdens Civil Society Congres. Daar sprak hij toen over de wenselijkheid van betere samenwerking tussen overheid, bedrijfsleven en civil society voor de aanpak van probleemwijken. Dinsdag stapte Schrijer op omdat hij geen kans ziet zijn armoedebeleid uit te voeren onder de draconische bezuinigingen, die in Rotterdam kunnen oplopen tot 200 miljoen. Die beslissing vind ik moedig en betreurenswaardig, maar om andere redenen dan veel van Schrijers partijgenoten naar voren brengen. Het is een verademing om een sociaaldemocraat te zien die voor zijn principes staat binnen een partij die allang haar ideologische veren heeft afgeschud en nu machteloos meehengelt naar de gunst van de eveneens op drift geraakte kiezers. Het is ook een verademing een politicus te zien die een wenkend maatschappelijk perspectief biedt en een duidelijke visie heeft op armoedebestrijding. Je hoeft het met die visie niet eens te zijn, maar het is tenminste een visie, en niet het zoveelste populistisch luchtballonnetje. Met de poten in de Rotterdamse modder ziet Schrijer dat je voor bestrijding van het complexe armoedeprobleem ook al je maatschappelijke kapitaal uit de civil society zou kunnen inzetten - met alle kennis, middelen en ervaring die daarin besloten ligt bij fondsen en private organisaties. Dat is au fond geen originele gedachte, maar eerder een herontdekking van de kracht van de Nederlandse civil society, die er altijd geweest is. Volgevreten welvaartsstaat of niet. Crisis of niet. Het is wachten op de aha-erlebnis hiervan bij Rutte en consorten. Voor de PvdA heb ik die hoop eigenlijk al opgegeven.