Het is een gevleugelde uitspraak in onze sector en vooral uitgedragen door de eerste hoogleraar filantropie Theo Schuyt: door de toenemende welvaart en vermogens wordt de 21e eeuw de Gouden Eeuw van de filantropie. Bovenop de 5,7 miljard die jaarlijks wordt gegeven aan goede doelen zou nog eens een aanzienlijke vermogensoverdracht plaats kunnen vinden van tientallen miljarden.
Dat zijn mooie vooruitzichten, maar komen zo ook uit? Aan de andere kant horen we sombere geluiden over terugloop van het aantal donateurs (zie ook de Volkskrant) en waarschuwt de nieuwe hoogleraar René Bekkers voor de gevolgen van de ontkerkelijking op het geefklimaat. Reageren? Mail ons, of reageer via Twitter, Facebook of Linkedin.
Ook een bijdrage schrijven voor De Dikke Blauwe? Klik dan hier. Is het al bezig?
Hoe zit het nu, gaat die Gouden Eeuw nog komen? Of is hij stiekem al bezig? Dit jaar weten we meer als de resultaten van het volgende Geven in Nederland wordt gepresenteerd (16 april 2020!). Ik ben zeer benieuwd of dan in de cijfers terug te vinden is dat er steeds meer instellingen en organisaties zijn die op zoek zijn naar gevers. In de afgelopen tien jaar hebben vele culturele instellingen geleerd hoe dit moet, zijn de Universiteiten meer gaan werven en ook een aantal zorginstellingen. De koek zou wel kunnen groeien, maar als er steeds meer spelers komen kan de spoeling van donaties voor ieder afzonderlijk toch wat dunner worden.
Naast de giften zien we een gestage groei van het bedrag uit nalatenschappen en dat zou ook in lijn zijn met de voorspellingen.
Corporate Foundations
Een andere interessante ontwikkeling is de groei van het aantal fondsen dat gelieerd is aan een bedrijf, de corporate foundations. We hopen dat met De Dikke Blauwe meer in beeld te gaan brengen nu de Stichting Lenthe start met een Corporate Foundation Forum. Er is een grote variëteit aan dit soort fondsen. Sommige staan open voor aanvragen voor projecten, bijvoorbeeld vanuit goede doelen. Anderen zoeken zelf hun partners in binnen- en buitenland, al dan niet in combinatie met vrijwilligerswerk voor de medewerkers. Dan zijn er de nodige fondsen van familiebedrijven waarvan er vele goed doen in stilte. Het is de vraag of dit allemaal in de statistieken gevangen kan worden, maar ik heb wel het gevoel dat de nieuwere generatie ondernemers als zij een groot vermogen hebben opgebouwd niet wil wachten tot hun overlijden, maar al bij leven investeren in maatschappelijke doelen. We gaan daar hopelijk meer over leren in de toekomst.
Provocerende vraag
In dit verband kreeg ik nog de provocerende vraag wat ik zelf zou doen met een corporate foundation, als ik er een had. Nu is dit een nogal theoretische exercitie voor iemand die in de sector werkt en zich altijd aan de salaris richtlijnen heeft moeten houden. Maar het zou natuurlijk kunnen dat ik na 15 jaar meespelen in de Vriendenloterij voor Alzheimer Nederland toch nog eens iets meer win dan de twee kookboeken en een dagje pretpark die dat tot nu toe heeft opgeleverd! Ik zou het trouwens wel weten wat te doen: subsidies geven aan kleine organisaties die besteed kunnen worden aan organisatie-ontwikkeling, zoals het maken van een strategisch plan, een communicatieplan, een goede website en training in fondsenwerving zodat men na drie jaar op eigen benen kan staan. Als de trainingen met een aantal organisaties samen worden gedaan (10-15 deelnemers) zijn ze nog effectiever en kun je meer mensen helpen. Ik denk dat de impact van zo’n aanpak veel groter is dan het steunen van projecten. In de Alzheimer-wereld hebben we dit internationaal ook consequent gedaan en zo de beweging aanzienlijk kunnen vergroten, al is het zeker niet in ieder land dat meedeed aan de trainingen gelukt. Wel blijkt heel duidelijk dat een sterke organisatie meer voor elkaar krijgt op het gebied van voorlichting, ondersteuning en belangenbehartiging als de drie hoofdtaken van een patiëntenorganisatie. In landen met zo’n organisatie is er meer beleid en geld voor de zorg bij dementie en dat zal op veel andere terreinen net zo zijn.
nl
