Prestatiemeting is een belangrijk onderdeel geworden van maatschappelijke investeringen. Wat is de waarde van een bepaalde dienst of project? De ValueGame is een methode om te bepalen welke waarde de doelgroep aan een bepaalde dienst toekent. Eind oktober geeft DDB-hoofdredacteur Social Impact Peter Scholten een tweedaagse training in het gebruik van de ValueGame. In dit gesprek legt hij uit wat de methode inhoud.
 
'Bij prestatiemeting wil je de waarde bepalen van een dienst of product' zegt Scholten. 'Heel vaak gaat men dan berekenen wat de kostenbesparing is. Maar dat is niet de juiste benadering. Kostenbesparing is namelijk niet het doel is van een maatschappelijke investering. Je doet zo een investering omdat je iets wilt verbeteren voor de doelgroep. Kostenbesparing kan hooguit een mooie bijvangst zijn.'
 
Beleefde waarde
Wat je dus wilt weten is welke maatschappelijke waarde jouw dienst voor de doelgroep heeft, legt Scholten uit. 'Het gaat om perceived value, oftewel de door de eindgebruiker beleefde waarde. Om dat meetbaar te maken zijn er verschillende instrumenten waarvan de ValueGame er een is. Het is een methode waarbij je de eindgebruiker de dienst of het product dat je aanbiedt, laat vergelijken met andere diensten en producten zodat je de relatieve waarde kan bepalen.'
 
Stel je wilt weten wat de waarde is voor een vluchteling om wekelijks een uur klassikaal taalles te ontvangen. Je vraagt hem hoe belangrijk hij het vindt ten opzichte van andere mogelijkheden. Bijvoorbeeld een wekelijks uitje met een Nederlandssprekend taalmaatje, ongelimiteerde toegang tot Nederlandse televisie of een online taalcursus. Door de klassikale taalles te ranken ten opzichte van andere gelijksoortige diensten, wordt de relatieve waarde van de specifieke dienst bepaald.
 
Verbeelding
Specifiek aan de ValueGame methode is dat de keuzes in beeld worden gecommuniceerd en niet in woorden. 'Woorden betekenen vaak verschillende dingen voor mensen', zegt Scholten. 'Neem zo een containerbegrip als 'sociale cohesie'. We zijn allemaal voor sociale cohesie maar hebben eigenlijk allemaal een ander idee wat dat dan is. Door de verschillende opties voor de eindgebruiker in beeld te brengen, is het veel duidelijker waaruit hij kan kiezen.'
 
'Beelden werken ook beter dan het toekennen van monetaire waarde', vervolgt Scholten. 'Stel dat je de vluchteling uit het voorbeeld aan het eind van de klassikale taalles zou vragen: 'Hoeveel vindt je dat deze les waard is?' Misschien vindt hij de leraar erg aardig en noemt een heel hoog bedrag. Of hij denkt dat hij het straks moet afrekenen en noemt een laag bedrag. Door de eindgebruiker de keuze te laten maken op basis van een vergelijking met andere gelijksoortige diensten, sluit je strategische antwoorden uit.'