nl
In tijden van rampen verandert alles. In het ‘normale leven’ zien we de trend van donaties naar maatschappelijk investeren: een strategische beweging van eenmalig bijdragen, naar modellen die de oplossing zelf-bedruipend en de impact onafhankelijk van donaties maken. Echter, plotselinge spelveranderaars als Covid-19 en de situatie in de Oekraïne, vormen een directe urgentie, die noopt iets te doen dat niet valt binnen welke strategie dan ook.
Na twee jaar van donaties en ondersteuning gerelateerd aan de corona-chaos, hebben bedrijfsfondsen sinds het begin van de oorlog in Oekraïne weer acties ingezet om de slachtoffers ter plaatse en vluchtelingen in omringende landen, te ondersteunen. Daarbij wordt heel veel geld gedoneerd, en voor zover mogelijk wordt naar een vorm van steun gezocht die een relatie heeft met de kerncompetentie van het bedrijf. Orange doet het door communicatiediensten aan te bieden waar telefoonverbindingen vernield zijn. Philips Foundation doet het door medisch-technische apparatuur te bieden, patiëntmonitoren, elektrocardiografen, draagbare diagnostische ultrasone apparaten, en radiologie-apparatuur voor ziekenhuizen die de enorme hoeveelheid plotselinge slachtoffers niet aankunnen, die apparatuur missen, of ter compensatie van ziekenhuizen die zwaar beschadigd zijn. Er is geen tijd voor overleg met de lokale organisaties om een lange termijn-plan op te zetten. De nood is hoog en onmiddellijk is geld nodig, onderdak, voedsel, medische hulp, water, babyspullen. De basisvoorzieningen vallen plotseling weg, zoals we dat zo vaak ook in Afrikaanse landen hebben gezien. Dergelijke plotselinge niet-strategische maar noodzakelijke hulp wordt ook van bedrijfsfondsen en van hulporganisaties verwacht. … .
Medewerkers van het bedrijf kunnen dan doneren via een link, ter ondersteuning van de acties van het fonds. Opvallend veel meer wordt ingezameld nu, vergeleken met de COVID uitbraak. Dit laat zich mogelijk verklaren doordat mensen willen geven, gewoon iets bijdragen, omdat het leed zo groot, zo onrechtvaardig, zo invoelbaar en zo dichtbij is. Ook al deze donaties gaan rechtstreeks naar initiatieven die onmiddellijke hulp bieden aan mensen in Oekraïne en de situatie aan de landsgrenzen helpen verlichten.
Geheel buiten de strategie van langdurige impact, verenigt vrijwel iedereen zich rond acute acties. Het verbroedert, het verenigt. Niet alleen het bedrijf, maar de wereld. Het is lastig te werken aan een toekomstagenda met een stevig disruptie-absorptievermogen, buiten een appeltje vasthouden voor deze dorst. Want wat wordt de volgende ramp? Overstroming, vulkaanuitbarsting, droogte, man-made disaster? Neemt de frequentie toe? Hoeveel kunnen we doen? Wat precies is nodig? Wetende dat hierop acteren de oorzaak van de ramp niet wegneemt, en niet de impact kan brengen die we uiteindelijk willen zien voor miljoenen mensen binnen de missie van gelijkheid in toegang tot kwalitatieve gezondheidszorg (in het geval van Philips Foundation). Is een hoog bedrag spenderen aan iets heel zichtbaars in een noodsituatie voor duizenden mensen, belangrijker dan gestaag investeren in een betere situatie voor miljoenen?
Het blijft een moeilijke en schier onmogelijke keuze. Het is allebei belangrijk en noodzakelijk. Het is wellicht de urgentie die verschilt, die de aandacht tijdelijk van de strategie afhaalt. Hierdoor zal het bedrijfsfonds waarschijnlijk altijd zowel strategisch impactnajager, als noodhulporganisatie en donateur blijven.
Beeld: Irina Strelnikova @shutterstock
Margot Cooijmans is directeur van de Philips Foundation. Ze is aan De Dikke Blauwe verbonden als DDB Expert Corporate Foundations en ze is lid van de Programmacommissie van Corporate Foundations Forum.
►Wilt u meer bijdragen lezen van Margot Cooijmans? klik hier
