Samaritaan

Bij hulp bieden denkt driekwart van de westerse wereld aan de barmhartige Samaritaan. Altijd gaat het dan over het feit dat die Samaritaan die gewonde jood hielp. De joodse priester en de joodse tempeldienaar lieten de gewonde geloofsgenoot liggen. Dat laten liggen van geloofsgenoten is blijkbaar toch van alle tijden en alle culturen. Ten aanzien van dit verhaal wordt echter te weinig gesproken over het feit dat die Samaritaan de gewonde man afleverde bij de plaatselijke herbergier. Vervolgens sprak hij met die herbergier af dat de verzorging van de gewonde man door de herbergier tegen betaling verricht zou worden. Ook spraken ze af dat als er meer geld nodig was de Samaritaan dat de volgende keer als hij langskwam zou betalen. Er werd dus geen nieuwe stichting opgericht ter verzorging van langs de weg liggende - al of niet joodse - gewonden. Nee gewoon de lokale herbergier vragen of hij die taak op zich wil nemen en zeggen: "als het bedrag dat ik nu betaal niet genoeg is, betaal ik de volgende keer de rest wel".

Gezien de herkomst van dit verhaal moet die handelwijze - zeker voor het joodse en christelijke volksdeel van deze wereld - het ultieme voorbeeld zijn. Maar evenzo is deze boodschap van toepassing op alle andere gezindten. Want waarom alles zelf willen doen, al of niet onder eigen naam, als er al een lokale herbergier is? Als die er niet is, is het sowieso het overwegen waard om te bezien of er een lokale jonge herbergier is die geld wil lenen om zijn droom - een eigen herberg - te verwezenlijken. Maar in armere streken, met veel gewonden langs de weg, zal er toch gewoon geld gegeven moeten worden voor een lokale medische hulppost. Hoe dan ook, de echte Samaritaan ziet de noden en weet de lokale expertise te benutten. Hij betaalt vervolgens gewoon de rekening. Hoedt u dus voor Samaritanen die u geld vragen om, ver van hun oorspronkelijke huis en haard, een herberg te gaan beginnen en daar vervolgens zelf aan het werk gaan als Herbergier.

Ik zal niet verder in gaan op het hier passende, maar wellicht te makkelijke voorbeeld, van de Nederlandse pedofiel Henk M. die kort geleden in een kindertehuis in Nepal werd gearresteerd. Toch is de conclusie: alleen als het niet anders kan moet de herbergier van elders ingevlogen worden. Maar dat is zelden nog nodig. In dat opzicht is er in tweeduizend jaar weinig veranderd.....