Althans dat dacht ik steeds toen ik een jaar of twaalf was en in de televisiegids zat te lezen. Maar bij herlezing stond er gewoon ‘rolverdeling'. Ik heb mij vervolgens in een wat traag tempo door middelbaar en hoger onderwijs heen geworsteld, al lerend over de rolverdeling tussen mensen.
Ooit was die makkelijk en overzichtelijk. Maar hoor je ouderen altijd zeggen; de wereld wordt steeds complexer. Zo ook de filantropische wereld. Een wereld waarin ik af en toe gebeld wordt door een vermogende Nederlander die een afspraak wil maken. Maar naast een volle portefeuille voor mijn huidige opdrachtgevers besteed ik nog wat tijd aan het schrijven van een weblog en wat columns. Kortom een kennismaking met zo'n beller is best leuk, maar of ik nou nog tijd heb voor extra werkzaamheden is steeds weer de vraag. Vervolgens blijkt dan tot mijn verbazing dat die gesprekken vaak een heel andere richting op gaan. Na een korte introductie heeft de vermogende Nederlander een eigen stichting die het geweldig doet en of ik niet eens kan bekijken of mijn opdrachtgevers interesse hebben om mee te doen (lees; ‘mee te betalen') aan het project (lees in sommige gevallen; ‘de hobby') van de vermogende Nederlander. Tel daar de vermogensfondsen bij op die het geld geven aan fondsenwervers tot taboe hebben verklaard en we zien een interessant fenomeen; een snel groeiend aantal hybride vermogensfondsen.
Er waren natuurlijk al vrij lang hybride fondsenwervers. Fondsenwervers met een eigen vermogen door bijvoorbeeld de verkoop van een pand in een ver verleden. Maar nu komen er rap meer en meer hybride vermogensfondsen bij. Vermogensfondsen die er een beetje geld bij gaan werven. Niet helemaal nieuw misschien, maar het is wel in een versnelling aan het raken. Zo is er ook een groeiende groep die hun infrastructuur aan gaan bieden. Het vermogensfonds dat met fondsen op naam aan de rol gaat, of tegen betaling haar projectbeoordelaars en projectadministratie ter beschikking stelt. Ik vond dat in 1994 ook een aardig idee, maar de toenmalige voorzitter van het vermogensfonds waar ik voor werkte zei toen dat hij geen pottenkijkers wilde en dat hij geen reisbureau wilde beginnen....transparantie was toen nog niet zo modern.
De veranderende rollen waar we nu tegen aan lopen in de wereld van de filantropie zijn ook een belangrijke bron van ellende geweest in de financiële wereld. De bonussen - graaicultuur - worden wel constant genoemd als hoofdoorzaak nummer één. Maar een belangrijkere oorzaak ligt in de steeds onduidelijker geworden rolverdeling. Directeuren van banken, woningbouwcorporaties en wat dies meer zij, dachten dat ze ondernemer waren. Producten en diensten werden gekoppeld en gestapeld en het overzicht verdween. De oplossing werd en wordt gezocht in meer toezicht. Dat is zo iets als meer gaan bestralen om kanker te bestrijden.
Wat mij steeds duidelijker begint te dagen is dat we rustig door gaan - ook in de filantropie - met zaken waar het in de financiële wereld door is gaan kraken; schaalvergroting als heilige koe, omzet als belangrijkste kengetal en vermenging van rollen, taken, producten en diensten.
Duidelijke rolverdeling en meer ‘sense en simplicity' ......
nl
