Paard van Troje

Het is snel gezegd: ‘de terugtrekkende overheid’. Maar in de praktijk lijkt het tegenovergestelde het geval. Als de overheid zich al terugtrekt, weet zij er in die beweging nog wel opvallend veel extra Haagse regelgeving uit te spugen. Dat gevaar dreigt ook voor de filantropiesector. Decennia lang liet Den Haag zich niets aan filantropie gelegen liggen en verstofte ‘ons’ dossier stevig in een la van het ministerie van Justitie & Veiligheid. Nu wij echter plotseling in een ‘participatiemaatschappij’ blijken te leven, is de belangstelling voor privaat geld opvallend aangewakkerd. Die aandacht hebben we voor een deel aan ons zelf te danken door geschutter, geblunder, gestotter en het ontbreken van een coherent verhaal, maar deels ook aan een onuitroeibare misvatting. Namelijk dat in tijden van nood burgerfondsen wel even het tekort van de staatskas kunnen bijpassen. ‘Participeren’ is dan een Haags eufemisme voor ‘Uit eigen zak extra meebetalen’. Was het daarom wel verstandig om in 2011 een convenant met de overheid te sluiten? Haalde de sector daarmee niet het Paard van Troje naar binnen?
Nee. Het Haagse paard was vroeg of laat toch wel op eigen kracht naar binnen gereden. Beter is het om aan tafel te zitten en zoveel mogelijk mee te regisseren. Rien van Gendt, vice-voorzitter van de SBF, vatte het op de Algemene Ledenvergadering van zijn jarige koepel FIN mooi samen: ‘Erger dan regelgeving is onwetendheid.’