Vandaag hoorde ik Fred Teeven (VVD) op de radio. Schande sprak hij van het feit dat iemand postzegels had laten maken met het portret van Willem Holleeder erop. Waarom dan wel? Omdat Nederland volgens hem het enige land ter wereld is waar misdadigers een cultusstatus wordt toegedicht. Hoeveel van die postzegels waren er dan wel uitgebracht? Een stuk of tien! Wie droeg er nu echt bij aan die verfoeide ontwikkeling? Juist: Teeven, want hij wakkert vuurtjes aan. Hij bevestigt het ‘gesundes volksempfinden'. Zo gezond is dat overigens niet.
"Ik heb het idee dat er onder veel Nederlanders een gevoel bestaat dat het toch allemaal niet deugt bij die goede doelen", zo zegt Irene Mol in het interview met haar in FM van vorige week. En even verder op in hetzelfde interview: "de schandalen die elke keer weer opduiken zijn het topje van een gevaarlijke ijsberg". De vergelijking met Teeven dringt zich op.
Mede-comunist Han Schuringa maakte eerder korte metten met Irene. Iemand die volgens hem haar achternaam twijfelachtige eer aan doet, want als mol de goede ontwikkelingen in de filantropie ten onrechte ondermijnt.
Het is aan ons columnisten om zaken uit te vergroten. Juist als columnist mag je -moet je- ongenuanceerder zijn dan in je gewone doen. De lezer verwacht namelijk niet anders.
Toch gaat Schuringa wat mij betreft te ver. Misschien had hij beter kunnen schrijven dat het jammer was dat Irene geen Luis van achteren heette in plaats van Mol.
Want Irene wil graag luis in de pels zijn, discussies aanwakkeren, onderwerpen op de agenda zetten. Die rol hebben we in de civil society erg nodig. De tijd waarin de overheid door regels en wetten de ontwikkeling van de samenleving reguleerde ligt al lang achter ons. Het is de dynamiek van het publieke debat dat voor een belangrijk deel die ontwikkeling vormgeeft en bepaalt.
Maar dan moet het debat wel op goede argumenten gevoerd worden. Die mis ik helaas in het interview met Irene dat namelijk bol staat van ongetoetste veronderstellingen, waarvan er een aantal aantoonbaar onjuist zijn. Daarmee zijn ook haar conclusies niet correct en loopt zij een groot risico ongeloofwaardig te worden.
Dat zou erg jammer zijn. Niemand heeft behoefte aan een tweede Esther Jacobs. En luizen in pels die op de juiste momenten en met de juiste argumenten prikkelen zijn en blijven ontzettend hard nodig.
nl
