Liefdewerk

Het gaat hard. Als je de film terugdraait van het FM-crisisdebat in de Rode Hoed begin november, zou je je ogen niet geloven. Slechts een handvol mensen dacht toen dat de crisis ook hun organisatie "misschien" zou treffen. En nog steeds spreek ik sectorgenoten die denken dat het zo'n vaart niet zal lopen terwijl de economie in een vrije val is gekomen. Het VSBfonds wordt gezien als de superpechvogel die haar personeelsbestand en bestedingsbudget domweg moet halveren. In de media wordt veel nadruk gelegd op de bestedingskrimp en de gevolgen voor de maatschappelijke doelen, maar dat er in de filantropiesector nu keihard 33 mensen op straat komen te staan, wordt in een bijzin afgedaan. Misschien vindt u het vergezocht, maar ik heb het donkerbruine vermoeden dat maar weinig outsiders zich realiseren dat het hier om betaalde banen gaat. Werkgelegenheid slaat in de publieksperceptie evenveel op filantropie als de spreekwoordelijke tang op het varken. Goed doen wordt geassocieerd met liefdewerk-oud papier: en ach, die vrijwilligers van VSBfonds vinden vast wel weer een nuttige tijdsbesteding...