Lesje voor een ingeslapen sector

Eckart Wintzen is dood. Een eigenzinnige, lastige, creatieve horzel in de pels is er niet meer. Zoals zoveel onafhankelijke denkers was Wintzen afkomstig uit het bedrijfsleven, een echte ondernemer. Zijn ‘cel-filosofie' was in de praktijk wel wat barstjes gaan vertonen, maar zijn tegendraadsheid bleef inspirerend en effectief. Natuurlijk: Wintzen is de man van het eerste milieu-jaarverslag, aanjager, bestuurder en meedenker bij allerlei milieu-initiatieven, onvermoeibaar opponent van het groeidenken, enzovoorts, enzovoorts. Allemaal heel belangrijk, maar zijn grote betekenis voor de filantropische sector ligt vooral ergens anders.

Wintzen was vooral sterk in het schoppen tegen traditionele en vastgeroeste bedrijfsculturen. En als er ergens een verkokerde, muffe, traditioneel georganiseerde cultuur heerst, dan is het wel in grote, gevestigde goede doelen organisaties. Juist die organisaties, die vaak met moeite het chaotische geitenwollensokken imago van zich af hebben geschud, zijn in de val van een ‘klassieke' bedrijfscultuur gelopen. Of nog erger: van trage, logge, onbereikbare overheidsinstellingen. Lees Wintzens boeken en weblog en ontdek de rode draad: niets is zo dodelijk voor een goede relatie met je klant als een 9 tot 5 mentaliteit. Organogrammen als enorme opgetuigde kerstbomen. Klantenservice-desks die van dinsdag tot donderdag open zijn, alleen tussen 2 en 4 (60 cent per minuut). Ingewikkelde organisatiestructuren die zorg, overheidsinstellingen en dienstverlening totaal hebben dichtgeslibd. Met bijbehorend oostblok-achtig jargon en een wanhopig makend gebrek aan service. Naast alles dat hij heeft gedaan voor een betere wereld, zit dáár de les van Wintzen. Creativiteit, originaliteit, plezier en gedrevenheid: dat zijn kwaliteiten die de klant wél bereiken. Die zorgen voor een band tussen organisatie en individu. Niet onbelangrijk voor een sector die staat of valt met publieksvertrouwen. Goede doelen: wie deze schoen past, moet hem vooral aantrekken.