Kunstenaar

Hoe onverstaanbaar en eindeloos de toelichtingen van Harmke Pijpers tijdens het Civil Society-diner ook waren, het werd wel duidelijk dat Rien van Gendt de aanvoerder van de FM-50 was geworden en Paul Beerkens de zogenoemde Oeuvreprijs had gewonnen.

Oeuvreprijs? Bij thuiskomst moest ik even het woordenboek erbij nemen. Volgens Van Dale betekent het woord oeuvre "het gezamenlijke werk van een kunstenaar." Ik krabde achter mijn beide oren want ik heb nog nooit een boek, beeldhouwwerk of schilderij van Paul gelezen of aanschouwd.

Een kunstenaar is Paul overigens wel - al weet vast niet iedereen dat. Hij speelt buitengewoon goed piano en heeft recentelijk een paar prachtige liturgische melodieën gecomponeerd. De CD waarop die zijn vastgelegd is de moeite van het beluisteren waard.

Maar dat zal vast niet het oeuvre zijn waarop FM doelt.

Het verzamelde werk van Paul Beerkens betreft zowel zijn verdiensten als voorzitter van de VFI als het directeurschap van de Nierstichting. Met het eerste stopt hij en met het tweede gaat hij vast nog een poosje door. In beide rollen heeft Paul in de afgelopen jaren een stempel weten te drukken. Die oeuvreprijs is dan ook geheel verdiend!

"Niertje?" als variant op de reclame van een bekende bierbrouwer is een prachtig voorbeeld van hoe een gezondheidsfonds een merk kan worden. Dicht bij de realiteit van gewone mensen. Maar ook de gedurfde politieke stellingname van de Nierstichting ten aanzien van bijvoorbeeld het donordossier is een voorbeeld van hoe een goede doelenorganisatie uit de gevestigde orde kan groeien.

Paul loodste de goede doelen branche in de afgelopen jaren door vaak woelige wateren. Vaak met succes, soms met pijn en moeite. Meestal dankzij hem, soms ondanks hem. Zijn grote verdienste is dat hij wist samen te smeden. De brancheverenigingen in de SBF, de VFI en Charitas, en -last but not least- de vele kikkers die in de VFI kruiwagen verkeren. De Code Wijffels was bovendien zijn initiatief. Paul was ‘de juiste man op de juiste plaats' in de ontwikkelingsperiode waarin branche en de VFI zich in de afgelopen jaren bevonden.

Niemand is onmisbaar, ook Paul Beerkens niet. Sterker nog, de nieuwe voorzitter zal straks kunnen staan op de schouders van wie hem/haar voorgingen- en daardoor verder kunnen kijken. Dat is ook nodig, omdat de filantropische sector nog volop in ontwikkeling is en nog heel veel beren op zijn weg zal vinden. Met name zal een grotere ontvankelijkheid voor en verbinding met de samenleving nodig zijn, die terecht steeds meer vraagt en eist van filantropische organisaties. Het is daarom goed dat de VFI niet onmiddellijk een nieuwe Paul Beerkens heeft benoemd, maar eerst de tijd neemt goed na te denken over de klussen die in de komende jaren geklaard moeten worden. Om vervolgens daarbij de passende voorzitter te zoeken. Ik hoop van harte dat hij of zij over een paar jaar ook weer de oeuvreprijs in de wacht zal slepen!