nlVraag: kosten affaires zoals die rond directiesalarissen charitatieve instellingen inderdaad geld? De Volkskrant zocht het antwoord op deze vraag door de jaarverslagen van de twintig grootste goede doelen naast elkaar te leggen. Op de door de krant in komkommertijd getrokken conclusies valt echter het nodige af te dingen.
De krant begint haar artikel nog met positief nieuws: de twintig grootste goede doelen haalden in 2004 samen 501 miljoen euro meer op dan het jaar daarvoor. Dat betekent niet dat alle goede doelen meer geld dan tevoren op hun rekening konden bijschrijven. Zeven goede doelen uit de Top-20 zagen hun inkomsten dalen.
Waarom deze zeven bergafwaarts gaan weet de Volkskrant ook: smadelijke affaires. Was er immers geen heisa rond het salaris van de medisch directeur bij daler de Hartstichting? En Artsen Zonder Grenzen zat een jaar terug in haar maag met de affaire Arjan Erkel. Ook de affaires bij Plan Nederland hebben afgaande op het jaarverslag dit goede doel geld gekost, concludeert de krant.
Erg wetenschappelijk is deze komkommertijd-conlusie overigens niet. Want het naast elkaar leggen van statistieken en kranteknipsels snijdt niet per definitie hout. Er kunnen ook andere redenen geweest zijn waarom gevers in 2004 juist deze fondsen hebben overgeslagen. Ook wordt gemakshalve voorbijgegaan aan het feit dat vier van de dalers niet in publictair troebel vaarwater zijn geraakt in 2004. Greenpeace, Natuurmonumenten en de Nierstichting bleken ook vorig jaar in hoge mate respectabel. En voor de vrije val van het Leger des Heils (-17%) zal toch eerder de ontkerkelijking verantwoordelijk zijn.
Conclusie: het is best mogelijk dat er een verband is tussen de invloed van affaires op het imago van goede doelen en fondsenwerving, het onderzoekje van de Volkskrant toont dit verband echter niet hard aan. Wellicht dat men er beter aan doet het domein van de Werkgroep Filantropie van de Vrije Universiteit voortaan iets minder lichthartig te betreden? (H.H.)
