Kerstreces

Toch niet weer dat gedram over "impact" he? Jawel. Net zulk gedram als destijds over "transparantie" (nu een volstrekte vanzelfsprekendheid). Omdat ik zelf nogal nadrukkelijk voorop heb gelopen om dit onderwerp sectorbreed te agenderen, vind ik het nu ook tijd om de deelnemers aan de discussie uit de loopgraven op te roepen voor het naderend Kerstreces. Er lijken zich twee onverzoenlijke kampen af te tekenen: die tussen "je kunt ons werk niet meten" en "alles is meetbaar als je maar wilt". De gedemilitariseerde grijze zone biedt nogal wat ruimte voor nunanceringen over en weer. Zo moeten de herauten van impact-meting durven erkennen dat de zucht tot meten ook grote gevaren in zich bergt. Je moet er toch niet aan denken dat straks alleen nog maar die projecten worden gefinancierd die niet alleen goed meetbaar zijn, maar waarvan vantevoren al vaststaat dat je er goede rapportcijfers voor krijgt. Daarmee muteer je het DNA van onze sector onomkeerbaar. Vrijwel alle private fondsen zijn ooit ontstaan om een probleem aan te pakken waar anderen (zoals de overheid) hun handen of geld niet aan wilden branden. Als alle briljante mislukkingen verdwijnen in een zwart impact-gat doen we iets niet goed. Als we niet proberen onze impact te meten ook niet. Somehow the twain shall meet. Leiders in de filantropie discussieert u mee?

Ps: Lees de ingezonden brief van Bart Hartman n.a.v. mijn commentaar van vorige week + mijn repliek.