nlDe continue stroom aan ontwikkelingen op het lokale en internationale toneel zijn bijna niet bij te houden, we bevinden ons in turbulente en angstaanjagende tijden.
De noodzaak van de activiteiten van nonprofit organisaties blijkt daarmee onverminderd (als niet belangrijker) dan ooit tevoren, of het nu gaat om internationale noodhulp, het klimaat, fysieke en mentale gezondheid, behoud van kunst- en cultuur, enz. enz.
Het vinden van sympathisanten voor elk van deze doelen is eigenlijk niet eens zozeer het probleem, het mobiliseren van hun financiële en praktische steun wordt echter steeds uitdagender. De consument is mondiger dan ooit, heeft toegang tot meer informatie, heeft meer keuzes om zijn of haar idealen te steunen (binnen zowel profit als nonprofit), en is daardoor kritischer dan ooit.
Meer gericht op de impact die zijn of haar steun realiseert. En dit geldt zeker niet alleen voor de ‘jongere generatie’, we zien het bij elke aanvraag van major donors, bij elk donateuren-onderzoek.
Niet vreemd dus dat steeds meer organisaties impact prominent op de strategische agenda hebben staan. Met de theory of change (of soortgelijke) aanpak bezig zijn om die impact daadwerkelijk te bewerkstelligen én zichtbaar te maken.
Belangrijk onderdeel van het bepalen van je organisatie-strategie is vooruitkijken: hoe verandert het speelveld komende jaren?
Een leestip hiervoor is het onlangs verschenen boek ‘The Future of Fundraising’ van Paul D’Alessandro. De titel is wat misleidend, zal snel worden opgevat als alleen interessant voor de afdeling fondsenwerving. Het boek(je) omvat dan ook veel meer dan dat, zoals de kansen en uitdagingen die Artificial Intelligence biedt voor zowel doelbesteding als fondsenwerving, de opkomst van social impact forprofits, natuurlijk een hoofdstuk over blockchain, maar ook de noodzaak tot samenwerking en samen gaan van goede doelen organisaties.
Dit onvoldoende mee nemen in je strategie ontwikkeling is onverstandig, de toekomstige ontwikkelingen op het gebied van fondsenwerving, of beter: het werven van steun, bepalen m.i. mede je strategie. Die Theory of Change is vaak helaas nog een betrekkelijk intern gerichte exercitie, waar de stem van donateurs, supporters, wetenschappers, en andere stakeholders maar in beperkte mate wordt meegenomen.
Nog wat prikkelender in dat kader is de subtitel van datzelfde boek: “How Philanthropy’s Future is Here with Donors Dictating the Terms”. Een uitspraak die op zijn minst wat wenkbrauwen zal doen fronsen, en alleen daarom al uitnodigend om te lezen wat mij betreft.
Want hier gaat nog steeds menige discussie binnen onze organisaties over: we moeten toch niet willen dat de donateur bepaalt welke activiteiten wij doen? Dat weten wij zelf toch beter? We gaan toch niet geleid worden door de waan van de dag?
Persoonlijk zie ik dit niet zo zwart-wit, er zijn verschillende kanten aan het verhaal:
- Een mooie stelling uit het boek die ik zeker onderschrijf is: “Donors underwrite what they help write: Donors and investors who are engaged in the process of change will fund what they hope to change.” Niets mis mee om de deuren open te zetten, samen met betrokkenen, vrijwilligers en donateurs te onderzoeken wat de mogelijke richtingen zijn. Wisdom of the crowd, samen weet je uiteindelijk toch meer dan wie ook. Die betrokkenheid zal de geefbereidheid daarna alleen maar positief beïnvloeden.
- Wil dat zeggen dat je als goed doel alleen nog maar moet doen wat je achterban onderschrijft en wil steunen? Zeker niet, het kan heel goed zijn dat er activiteiten zijn die (nu) op minder draagvlak kunnen rekenen, maar volgens die Theory of Change wel noodzakelijk zijn om die uiteindelijke impact te bereiken. Uitdaging ligt dan vooral in het voldoende voor het voetlicht kunnen brengen waarom en hoe deze activiteiten toch noodzakelijk zijn. En daar de juiste stakeholders bij vinden. Mogelijk zijn dat niet de particuliere donateurs, maar andere partijen.
Een te beantwoorden vraag is dan: wat zegt de keuze van de diverse impactterreinen over wie mogelijk geïnteresseerde partijen zouden kunnen zijn?
Ik nodig de lezer graag uit om hier verder over na te denken: in hoeverre (en hoe) wil en kun je je deze stakeholders betrekken bij je verdere strategie uitwerking? Wat kost het, maar zeker ook, wat levert dit op, wat zou dit kunnen betekenen voor de fondsenwervende strategie en inkomsten? En wat gebeurt er als je inkomsten breder definieert, niet alleen in geld, maar ook in tijd, expertise, draagvlak, netwerk om je impact te realiseren?
En hoe ziet dan dus de toekomst van de afdeling (fondsen)werving eruit voor jouw organisatie?
