Gemiste kans

Vooral het CDA leek het laatste jaar werk te gaan maken van beleidsontwikkeling en visie op filantropie, al wordt dat woord om begrijpelijke redenen gemeden als de pest. Wie de moeite neemt het CDA-verkiezingsprogramma door te spitten (geen sinecure: 111 pagina's), zal tot de conclusie komen dat deze partij privaat initiatief voor het algemeen belang vooral vanuit een sociaal-maatschappelijk perspectief belicht en niet of nauwelijks toekomt aan een financieel-economische benadering. Het meest concreet is het CDA over de vrijwilligers die zorgen voor "sociale samenhang". Zij moeten gefaciliteerd worden met betere vergoedingsregels en minder belemmerende wet- en regelgeving. En er moet een sociale stage komen voor jongeren. Maar welke economische waarde private partijen als bedrijven, ngo's, fondsen, stichtingen, kerken, serviceclubs e.d. kunnen toevoegen aan onze samenleving - dus binnen een geïntegreerde visie op alle mogelijke financieringsbronnen - daarover hult het CDA zich in wollige gemeenplaatsen. Over wetenschap en onderzoek: "Overheid en bedrijven zullen meer moeten investeren." Mooi: maar hoe? En hoeveel?

Voor die investeringen wil het CDA "goede randvoorwaarden" scheppen. Mooi: maar welke? En tot welke prijs? Daarover laat noch het CDA, noch enige andere partij zich uit. Een gemiste kans.