nlIk zie opeens allemaal mannen om mij heen die hun snor laten staan. Ook wel vrouwen, maar die doen dat niet expres. Die mannen wel. Die doen dat voor het goede doel. Goededoelensnorren dus. Het idee erachter: veel mensen willen dat wel eens zien en zouden daar geld voor over hebben, dat dan naar de kankerbestrijding wordt doorgestort. Waarom is dat een volstrekt mesjogge idee? Om twee redenen. De eerste: ik zou graag geld betalen voor mannen die NIET zo'n onappetijtelijke en ook aldus ruikende sliert zuurkool onder hun neus laten staan. De tweede en belangrijkste reden is: ik geef graag aan de kankerbestrijding als mij dat gevraagd wordt. Daarvoor hoef ik geen blootkalender van nonnen te kopen, de midlifecrisis van wielrennende babyboomers te sponsoren of tegen betaling het schaamhaar van mijn tante Jo te zien groeien.
Fabeltjeskrant
Welke landen zijn de gulste gevers aan goede doelen? De 'World Giving Index' weet het antwoord: Australië en Nieuw-Zeeland. Nederland is zevende. Hoeveel waarde moeten we hier aan hechten? Nulkommanadaniks, want volgens deze bij elkaar gehatseflatste index is koploper vrijwilligerswerk...Turkmenistan. Turkmenistan! Natuurlijk Turkmenistan! In dat land is namelijk iedereen vrijwilliger, want niemand krijgt er betaald. En wie helpen het meest volgens de index? Liberianen! Waar ze je mee helpen? Naar god of een andere wereld als je niet snel je portemonnee en horloge afgeeft natuurlijk. En dan is er nog Malta. Ach gut. Op Malta geeft 86% aan het goede doel. Dat wil zeggen: aan de Maltezer overheid. De resterende 14% zijn belastingontduikers. Moraal van dit verhaal: de World Giving Index mag zo in het journaal. Van Sesamstraat of de Fabeltjeskrant. U mag kiezen.
Nieuwe bankencrisis?
In het land van goed doen worden dagelijks tien vierkante wielen uitgevonden en weet de linkerhand niet eens dat er een rechterhand is. Al jaren probeert de sector een centrale databank filantropie uit de immer zuigende klei omhoog te trekken. Diverse organisaties hebben hun knagertjes al op dit hartverzakkingsdossier stukgebeten, maar nu daagt er eindelijk iets van een door het SBF gedragen sectorbrede concept. Hallelujah! Lekker handig dus dat ook het CIGD - voortgekomen uit het stoffelijk overschot van de Donateursvereniging - stevig investeert in een eigen databank. Uitstekend! Ik zou zeggen: iedereen heeft recht op zijn eigen databank! Hoe meer databanken hoe beter! Beter 10 databanken in de lucht, dan 1 in de hand. Een dag zonder databank, een dag niet gelachen. Wel handig als er dan 1 databank komt die al die databanken weer koppelt. Mooi klusje voor een werkeloze bankier. Ik ga Dirkie even bellen.
Rust Zacht Voorzitter
Voorzitter Van Overveld van "Hartpatiënten Nederland" eindigt hoger in de Bassie & Adriaanlijst van Trouw dan de grote Hartstichting. "Wij werken met ons hart. Zij zijn een bedrijf", zegt voorzitter Van Overveld. Laat dat zaaddodende gezwatel in deze twee zelfmoordzinnen even goed op u inwerken. Knap zoals alle kleinzieligheid van het kleinburgerman-initiatief is gecondenseerd. Ik moest een pilletje onder mijn tong leggen toen ik het las, want heiligemaagdmariatenhemel nog an toe, wat zegt deze kruidenier eigenlijk? Dat je beter een tuttemerulclub kunt runnen die met zijn hart werkt (ik dacht "ervoor", maar dit terzijde), dan jaarlijks ruim 500 miljoen euro besparen aan maatschappelijke kosten als gevolg van hartfalen? Ik zou zeggen: ik word liever gereanimeerd wakker door een bedrijf als de Hartstichting, dan dat ik madeliefjes omhoog lig te duwen met een fraaie krans van "Hartpatiënten Nederland" op mijn vers gedolven grafje.
Lul-toch-niet-register
De fondsenwervers zijn in rep en roer, want na de telemarketing dreigen hun nu ook andere speeltjes te worden ontnomen. Nu bijna iedereen door het Bel-me-niet-register weer ongestoord aan zijn avondeten kan, dreigt ook een Bel-niet-aan-register. Prima! Hoe eerder hoe beter, want dat geleur aan de deur en op straat is universeel rete-irritant. Ja, ook van goede doelen. Bent u boos? Heb ik het hart niet op de goede plaats? Juist wel! 150 jaar na de uitvinding van de telefoon zijn we zo zoetjes aan wel toe aan andere, meer betekenisvolle media en contacten. En daartoe reken ik niet de verbale aanrandingen van slecht gebriefte werkstudenten in mijn winkelcentrum. Opzouten met die straatchantage. Fondsenwerving is een vak. Nou laat zien dan.
Artsen Met Grenzen
Artsen zonder Grenzen heeft Maurice de Hond laten uitzoeken hoe Nederlanders denken over (nood)hulp aan ontwikkelingslanden. Maar liefst anderhalf miljoen Nederlanders vinden dat er voldoende artsen zijn in Afrika...Ja, ik moest hier ook even pauzeren. Dat zijn dezelfde mensen die vinden dat er in Nederland dokters te weinig zijn om hun verstuikte duim op de eerstehulppost in het weekeinde direct te verbinden. Die klagen omdat op zaterdag godbetert al om half drie het maanzaadbrood of de linksdraaiende yoghurt is uitverkocht. En die niet gaan stemmen omdat 'dat zooitje in Den Haag' toch niet doet wat zij willen. Maar wel tegen Maurice de Hond zeggen dat er voldoende artsen in Afrika zijn. Dat dan weer wel.
KGD als Panamese Vlag
Sinds Het Grote Keurmerschisma van 2009 en de daarop volgende en nog immer voortdurendeGreat Confusion kunnen donateurs nu naar goede doelen kijken zoals naar een tenniswedstrijd. Zwerfkinderfonds Juconi raakte vorige week door een uitspraak van de rechtbank definitief haar CBF-Keur kwijt. Gebroddel in de verslaglegging en niet meer keurwaardig, vindt het CBF. Shit happens. Dan maar varen onder de vlag van het Keurmerk Goede Doelen, dacht Juconi. Geen probleem, want het KGD bouwt snel aan een reputatie als het Panama van de sector, waar elke dronken kapitein voor zijn roestige schuit een vaarbewijs kan afhalen. En volkomen terecht vind ik, want anykeurmerk schenkt immers vertrouwen. Stempel op een ei een groen boompje en een concentratiekampkip van Friki wordt een op de lege pampa rondrennend Extatisch Kakelend Hoen.
Geloof, hoop en trouw
Wie is nou de grootste dief: de overheid die de giftenaftrek gaat afschaffen of de directeur van ChildRight die volgens de Telegraaf miljoenen aan donaties opbrandde in het casino? Ja casino! Dat is het staatsbedrijf dat de miljoenen van ChildRight fluitend incasseerde en kon afstorten in ons nationale begrotingsputje. Da's tweemaal kassa. En over Kassa gesproken - of was het Opgelicht? - het frauderen met goede doelenwenskaarten werd dinsdag op de treurbuis weer eens breed uitgemeten. Het begint zo langzamerhand tot mij door te dringen dat het kroonjuweel van deze sector niet "Vertrouwen" is, maar "Geloof". Een onwankelbaar geloof in het goede van de mens in eeuwigdurende vergevingsgezindheid. Zo bezien leven wij in een Calvinistische economie met een Roomse geefmoraal. Twee geloven op één kussen, met het goede doel daartussen. Halleluluja.
Alles voor het goede doel
"Pastoor offert teelbal voor goede doel", "Nonnen uit de kleren voor goede doelenkalender", "Dominee wint paaldanswedstrijd t.b.v. weeskinderen"... Ludieke acties voor het goede doel hebben opvallend vaak een erotische component, gekoppeld aan een dienaar Gods. Waarom in hemelsnaam? Omdat voor het goede doel alles geoorloofd is? Of dient het goede doel hier als maatschappelijk geaccepteerd alibi voor allerminst maatschappelijk gedoogde heimelijke geneugten? Ik heb de proef op de som genomen en mijn relaties een mail gestuurd met het verzoek de kapucijner monnik Alfredius financieel te steunen voor de acties "Buttplugs voor Burundi" (erotische estafette) en "Fiets 'm d'r af" (piemelnaakt 100x Alpe d'Huez op met een roestige mountainbike). "Waar dat voor was"? Antwoord: "Alles voor het goede doel". Heb al 1.500 euri op mijn - pardon "zijn" - rekening staan. No questions asked.
