Filantro wat?

Dat was lachen: op het Civil Society Congres vorige week zagen we filmpjes waarin mensen reageerden op de vraag wat ‘filantropie' is. Geen idee, natuurlijk. Een enge ziekte misschien? Iets moeilijks uit Den Haag?
Daar moet iets aan gedaan worden, vond iedereen. Zeker. Maar zou het niet heel veel te maken kunnen hebben met het chaotische beeld dat wij zélf naar buiten brengen? Tegelijk met Civil Society woedde de keurmerk-discussie weer volop. En ‘elitaire' vermogensfondsen en ‘platte' fondsenwervers blijken elkaar nog steeds slecht te begrijpen. Grote goede doelen willen liever niet geassocieerd worden met klungelende kleintjes. Een gezamenlijke Agenda Filantropie krijgen we met de grootste moeite enigszins van de grond. Hoe moet de man in de straat (m/v) er dan nog iets van snappen? Zolang wij blijven hangen in ons eeuwige bastion van superioriteit (zelfs tegenover naaste collega's) kunnen we niet verwachten dat de buitenwereld een duidelijk en ook nog eens positief beeld van ons heeft.
‘Filantropie' is sowieso al een lastig woord, dat een brede, veelkleurige sector beslaat. Maar veel erger dan het woord is de toren van Babel die er helaas nog steeds achter schuilgaat.
En zoals we ook weer hoorden op Civil Society: in een veranderende wereld zullen grenzen tussen organisaties, werkvormen en media onherroepelijk vervagen. Aan het werk!