nl
‘Het valt op dat in de toelichting op geen enkele wijze wordt onderbouwd hoe groot het hier te bestrijden probleem nu eigenlijk is', aldus Gerard van Solinge, hoogleraar ondernemingsrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen en advocaat bij Allen & Overy. 'Hoe vaak komt het voor dat een grote donatie leidt tot onwenselijke beïnvloeding? Hoeveel maatschappelijke organisaties ontvangen donaties van €15.000 of meer? Bij hoeveel stichtingen is sprake van financieel-economische misbruik? Als de overheid generieke maatregelen wil opleggen, zou zij toch op deze vragen antwoord moeten kunnen geven.’
Afname donaties
‘Het is niet moeilijk om te voorspellen dat de verplichting tot bekendmaking van donaties en donateurs zal leiden tot een sterke afname van het aantal donaties. Of tot verlaging van donaties tot een bedrag onder €15.000. Veel donateurs willen niet met naam en adres bekend worden. Talloze charitatieve instellingen en andere maatschappelijke organisaties zoals de Stichting ter bevordering van dingen die anders niet gebeuren, de Vereniging tot Behoud van Spoormateriaal Haarlem of de Gereformeerde Gemeente in Nederland (buiten verband) te Dinteloord worden hierdoor geraakt. En zal een kwaadwillende stichting in het donatie-overzicht werkelijk netjes gaan vermelden: ‘Ontvangen op 1 april 2020: € 50.000 van IS te Baghuz, Syrië’?’
‘Natuurlijk gaan lang niet alle betrokken organisaties – ook niet de goedwillende – deze regels straks naleven. Bovendien zullen na invoering van de wet direct tienduizenden vrijstellingsverzoeken worden ingediend – het laat zich raden dat de bureaucratische machine dan vastloopt. Het wetsontwerp staat haaks op andere (fiscale) maatregelen waarmee de overheid de filantropie juist wil bevorderen. Volgens een in 2018 verschenen rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid gaf Nederland in 2015 naar schatting €5,7 mrd (0,85% van het bbp) aan goede doelen. Deze goedgevendheid komt door de nu voorgestelde maatregelen in gevaar.’
Gerichte aanpak
‘De overheid moet zich richten op de schadelijke planten in het veld. De goeden moeten niet onder de kwaden lijden. Er bestaan nu al diverse wettelijke instrumenten, zoals de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme en de Wet melding ongebruikelijke transacties. Beter kan op basis daarvan tijd, geld en energie worden gestoken in een gerichte aanpak. De voorgestelde wet is niet geschikt voor het beoogde doel, belast en schaadt talloze maatschappelijke organisaties, en is niet te handhaven. Een geloofwaardige overheid dient dit te vermijden.’Gerard van Solinge is hoogleraar ondernemingsrecht, Radboud Universiteit Nijmegen en advocaat bij Allen & Overy.
Bron: Het Financieele Dagblad
Lees hier het volledige artikel (alleen voor abonnees van het FD)
