nl
KPMG is van oudsher een warm pleitbezorger voor de cultuursector. Daarom treft u met regelmaat collega's van mij aan in besturen van not-for-profit-instellingen. Onze financiële kennis van zaken, die met zorg in onze organisatie wordt opgebouwd, komt zo op een vriendelijke wijze ten goede aan bijvoorbeeld de culturele sector.
In de vorige column stond al dat wij sinds jaar en dag de 'huissponsor' zijn van Prinses Christina Concours (PCC). Wij vullen onze 'extra' capaciteit in vierkante meters in, PCC doet alleen waar zij goed in is en laat de 'algemene zaken' aan ons. Een makkelijke, praktische samenwerking met gesloten beurzen. Er is een langdurige relatie van samenwonen ontstaan, wederzijdse vriendschap zoals het ooit bedoeld is.
Twee ontwikkelingen in de sector baren mij zorgen.
In de eerste plaats merk ik dat het in de Nederlandse cultuur geslopen fenomeen om iedereen vooral hard aan te spreken op de bestuursprestatie in geval van (vermeende) problemen, er toe heeft leidt dat organisaties als de onze, noodzakelijkerwijs voorwaarden stelt aan onze professionals in geval van functioneren in culturele besturen. Waar het doel toch was om onze opgebouwde financiële kennis op vriendelijke wijze ten goede te laten komen aan de cultuur, leidt de, ook in deze sector toegenomen verzakelijking ertoe, dat drempels worden opgeworpen die onnodige inspanningen en kosten vergen om er overheen te klimmen. Het idee van iets voor elkaar kunnen en willen betekenen, lijdt onder de toegenomen populariteit van het openlijk aanspreken van bestuurders. In de gezonde en goede balans tussen de druk om goed te besturen en de gevolgen van onverhoopte problemen, lijkt de weegschaal wat door te slaan naar gedwongen defensief gedrag.
In de tweede plaats zijn er te veel evenementen waarin bijdragen worden gevraagd voor doelen die dat zo verdienen. Nu zijn wij als KPMG goed in staat om keuzes te maken, maar het bombardement aan veilingen, galadiners en andere bijeenkomsten lijkt een moeheid onder sponsors te veroorzaken, die het legitimeert om uit te puffen achter de muur van saneringen in het bedrijfsleven. Het bedrijfsleven slaat vaker en vaker maar eens even over. U herkent als trouwe bezoeker van zulke feestavonden vast dezelfde telkens terugkerende gezichten die nog met de hand over het bloedende culturele hart streken. Ik denk dat wij minder moeten doen en de kwaliteit van zulke bijeenkomsten moeten ontwikkelen met verrassende nieuwe concepten. Echt vernieuwend is het om er een aantal in gecoördineerd overleg gewoon te schrappen.
Zomaar twee zorgen van iemand die niet opgeeft om zijn bijdrage te leveren aan de sector die onze organisatie en mij lief is.
Jacco Visser is partner bij KPMG en geeft stokje door aan Samuel Wuersten.
Cultuur
