De verkiezingskoorts waarover ik vorige week schreef, begint alleen maar op te lopen. In deze editie zijn er maar liefst drie bijdragen die daarover gaan. En vooral over wat dit betekent voor burgers die zich inzetten voor de goede zaak, want ‘private action for the public good’ is de invalshoek van De Dikke Blauwe. Ik voel me als nieuwe hoofdredacteur bevoorrecht met het (snel!) groeiende legertje experts en columnisten dat daarover inhoudelijk heel sterke bijdragen levert. Nieuwe namen zult u de komende weken vinden in ons Journaal, zoals die van ‘bestuurlijke zwaargewicht’ Johan van de Gronden, die een prachtige column schreef over de opkomst van het fenomeen ‘regeringscommissaris’ en het aandeel dat maatschappelijke organisaties kunnen – en moeten – leveren in de politieke dynamiek van dit moment.
Ook Partos-directeur Bart Romijn laat zich niet onbetuigd: zijn column gaat over de desastreuze gevolgen van de pandemie voor ontwikkelingssamenwerking. Wie heeft de politieke moed om dat onderwerp te adresseren? En te kijken voorbij het kortetermijn-eigenbelang? Nu niet investeren in het meebestrijden van de corona-crisis dáár, betekent dat de problemen vroeg of laat toch híer op onze deur komen kloppen.
Het zijn niet alleen nieuwe namen, die u zult vinden, maar ook die van Experts van het eerste uur, zoals Ineke Koele. Deze fiscaal-jurist, die ook internationaal grote erkenning krijgt, staat bekend om haar genadeloze fileren van wat krom is, en geen recht kan zijn of worden. Ik heb me zelfs laten vertellen dat haar bijdragen voor De Dikke Blauwe in Tweede Kamer-debatten worden aangehaald.
Het zou me niet verbazen als ook haar laatste artikel in deze editie flink wat stof doet opwaaien. Het is geen gemakkelijke kost, maar Koele raakt wel een openliggende zenuw van onze rechtsstaat en haar oproep om te waken voor een ‘uncivil society’ is meer dan ooit relevant in het licht van de naderende verkiezingen. Mijn advies: print het artikel uit en ga er met een kop koffie echt even voor zitten. Voedsel voor de geest.
nl
