De kloof

Het gebeurde nog geheel onverwacht. In een verder niet bijster sprankelende sessie over doe-het-zelvers in de ontwikkelingshulp tijdens het Civil Society Congres, nam ze op het einde even het woord. Haar zinnen vielen als basaltblokken in een rimpelloze vijver van goed doende professionals.

"Ik ben eigenlijk een beetje verdwaald op dit congres", zei de vrouw. "Ik ben zo'n doe-het-zelver en gever, waarover jullie het gedurende deze dag met elkaar hebben. En...", er viel een omineuze stilte: "het is voor mij een ontluisterende ervaring." Ongemakkelijk geschuif op stoelen.

"Sterker nog", zei de vrouw, "ik ben ontdaan over de wijze waarop jullie vandaag met elkaar praten over gevers. Wat mij vooral steekt is jullie onderlinge rivaliteit en concurrentie. We werken toch allemaal aan dezelfde zaak?"

Zelden de professionaliseringsparadox van de sector zo mooi live mogen aanhoren. En was u ook, net als ik, initieel geneigd om haar opmerking als "naïef" af te doen? Naïef moge het zijn, maar met de perceptie van onze sector van gevers als de op Civil verdwaalde vrouw hebben we keihard te maken. Hoe gaat ú de kloof met de gevers dichten? Dat is geen thema voor Civil Society 2008, maar voor nú. De doe-het-zelvende mevrouw is ons op het lichtend en onvermijdelijke pad van de professionalisering kwijtgeraakt. En wij straks háár. The twain shall never meet. Of toch?

 

 

Civil Society Congres 2007