nlAMSTERDAM (27 oktober) - Onlangs werd de jaarlijkse Briljante Mislukkingen Award uitgereikt. Zes cases waren genomineerd voor de jury- en publieksprijs. Red een Kind ging met de award naar huis. "Dit is een moeilijke les."
De Briljante Mislukkingen Award is een ludiek initiatief met een serieus doel. De prijs wordt uitgereikt aan de case met het beste leermoment in de ontwikkelingssamenwerking. "Een briljante mislukking is pas briljant wanneer er een goed voorbereidingtraject aan vooraf gegaan is. Een organisatie moet goede intenties hebben en het project moet zorgvuldig zijn voorbereid. Wanneer er dan iets misgaat, en de organisatie zich hierop aanpast, het leermoment, dan is het een briljante mislukking. De hoeveelheid lef die vervolgens nodig is om het naar buiten te brengen, telt ook mee voor de beoordeling", zo meldt de organisatie.
"We willen blijven leren"
Red een Kind won met hun case ‘Decentralisatie: ja! Maar hoe?'. Directeur Leo Visser in een reactie op de website van Red een Kind: "Hoe eervol is het om de prijs voor De Briljante Mislukking 2011 te winnen? Hoe graag willen we een mislukt project voor het voetlicht brengen? Zijn we echt zo transparant dat we het aandurfden om mee te dingen naar deze prijs? We wilden meedoen omdat ontwikkelingssamenwerking een ingewikkeld en professioneel vakgebied is, waarin we steeds beter willen worden en waarin we willen blijven leren."
Wat er mis ging
Wat ging er precies mis met het project? Visser: "In 2008 besloot Red een Kind haar werkzaamheden meer te decentraliseren. Veel taken die we tot dan toe vanuit Zwolle uitvoerden, wilden we laten uitvoeren door een nieuw regionaal kantoor in Afrika. Het was de bedoeling dat de uitvoeringskosten met 50% zouden dalen. Al snel bleek dat er iets mis ging. De uitvoeringskosten in Afrika stegen juist met 50%, de resultaten van de verschillende programma's bleven achter en verschillende partners waren ontevreden over de aansturing, de ondersteuning en de communicatie. De facto was er een extra hiërarchische laag en een nieuw machtscentrum ontstaan. Van echte regionalisatie was geen sprake."
Gepaste trots
"Dit is een moeilijke les. Misschien wel de aller-moeilijkste, omdat een mislukking ook altijd pijnlijk is. Omdat ons concept niet deugde, was een forse ingreep in het regionaal kantoor onontkoombaar. Daarbij moesten we afscheid nemen van verschillende mensen die zich met hart en ziel hebben ingezet. Ontwikkelingswerk is een ingewikkeld werkveld. Niet alles gaat direct goed. De weerbarstige praktijk speelt hulporganisaties altijd parten. Wie mislukkingen op een goede manier kan incasseren, kan van een pijnlijke geschiedenis een briljante mislukking maken. Daarom namen wij met gepaste trots de prijs voor het beste leermoment in ontwikkelingssamenwerking in ontvangst."
Goede doelen
