De aidsactivisten uit de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn een enorme bron van inspiratie voor mij. Zij gebruikten de slogan ‘Nothing about us without us’. Ze wilden niet alleen maar gezien worden als patiënt, maar ook als mens. Ze eisten een plek aan tafel om mee te praten over de aids-aanpak en waren daar destijds zeer succesvol in. De slogan hangt nog net niet boven mijn bureau, maar we proberen Aidsfonds-Soa Aids Nederland zoveel mogelijk in te richten volgens dat principe.

Geen doodvonnis

Zelf leef ik al zo’n vijftien jaar met hiv. Destijds had die uitslag een enorme impact op mijn leven, met veel vragen van schaamte en schuld. Tegelijkertijd was ik me er direct van bewust dat de diagnose hiv voor mij geen doodvonnis meer zou zijn, dankzij de inzet van die activisten in de jaren tachtig, ga ik niet meer dood aan aids. Terwijl hun vrienden nog wel dood gingen, hebben zij keihard gestreden voor een effectieve behandeling van hiv. Die is voor mij beschikbaar, maar dat geldt nog lang niet voor iedereen.

Vorig jaar overleden er wereldwijd nog ruim 650.000 mensen aan de gevolgen van aids. Vaak omdat zij geen toegang hebben tot die levensreddende medicatie wegens wie ze zijn, van wie ze houden of waar ze wonen. Die onrechtvaardigheid was voor mij de reden om in 2009 als pleitbezorger bij Aidsfonds te gaan werken. En sinds de laatste vier jaar als directeur.